çocukluk yıllarında unutulmayan anlar

bir van kedimiz vardı. fare zehiri ile zehirlenip ölmüştü. bizimkiler ölüsünü temizlik görevlilerine verip bunu işte bir yere gömersiniz felan demişlerdi. onlarda tamam deyip bi süre sonra kamyonun presli yerine atmışlardı. aradan on sekiz yıl geçmiş olmasına rağmen hala gözümden gitmez o an.

3 metrelik duvardan 2 takla atarak düşüp sadece topuğumun çatlaması.

babamın bayram sabahı verdiği 5 lirayı, sırf arkasındaki desen daha güzel diye 1 lira ile değiştirmek istediğim an. ( not: o zamanlar bir liranın arkasında atatürk barajı vardı )

semih adinda arkadaşimla sulu boya yapmiştik. su simsiyah olunca içine sabun sıkıp köpürttük hafif kolaymış gibi o zaman küs olduğumuz türkan a içirmiştik ağzindan balon çikmaya başlayinca annesi bizi mahallede on tur kovalamişti

yaşımı hatırlamıyorum annem saçlarımı toplamaktan nefret ettiği için saçlarımı kazıtmıştı. aradan birkaç hafta geçti kuran kursuna gittim,başımda eşarp var. tabi saçlarım minik minik uzamış diken gibi havadalar eşarptan dışarı çıkıyorlar. kızın biri dokundu bir anda bana,başımdaki örtüyü aldı. "iyy sen erkek misin neden etek giydin?" dedi. o an kıza cevap veremedim ağlamaya başladım. büyüdükçe neden kıza "hadi saçım kısa yüzüm erkeğe mi benziyor mal"diye kızmadığım için üzülürüm.ve allah affetsin ama küçüklüğümde camiye gitmekten soğutmuştu beni o kız.

i̇lkokul üçüncü sınıf duvar tarafında otururuyorum. kız erkek oturuyoruz. yanımda yavuz diye bi oğlan var. benim çok midem bulanıyor hocadan izin istemek icin parmak kaldıriyorum kadın bana bakmıyor bile ağzımı açsam kusucam konuşamıyorum el sallıyorum tinmiyor en son baktın olacak gibi değil ben dayanamıyorum sagimda duvar var çantam var kussam çantam kirlenir soluma döndüm ve yavuz'u gözden çıkardım çocuğun üstüne bütün midemi boşalttim jsjsjs o yüz ifadesini hiç unutamıyorum yazık çocuğa ya baya da yakışıklı olmuş geçen gördüm jsjsjssjsj

haftasonlari 2 saat oynama izni bulunan atariyi kutusundan çıkardığım zaman ki adaptörun metalimsi, kollarin ve kasetlerin plastik kokusu.. ne heyecanliydi lan mario 8-4 ve 2-2 bölümü

ayağıma ütü düşürdüm, gözüm kapalı koşarken düşüp kaşımı yardım, kafamı balkon demirine ve ayağımı bisiklet pedalına sıkıştırdım, yokuş aşağı hurby miydi neydi o vosvos arabayla uçtum ve devekuşu gibi kafam kuma girdi, elektrik akımına maruz kaldım, köpekler kovaladı, yatağımdan fare çıktı.. diye uzun uzadıya sayardım da hatırlayamadıklarım da var. not: bunların hepsi yaşanmıştır.

koç kovalamiştı ..ben unutsam sulalem unutmaz

bayrampaşadayken at kovalamıştı... hayatımın an değişik günüydü :/ not: cidden yaşandı bu kovaladı beni.

evet sayın sözlük halkı size başımdan geçen en absürt hikayelerden birini anlatıyorum. yıl 1993. mevsimlerden yaz. tabi o zamanlar toplandık gidiyoruz. o da ne bir pantolonun içindeyim ! şey pardon. çok geriye gittik sanırım. yıl 2003 ben 10 yaşındayım. ailem ile birlikte düğüne ilk defa gidiyorum. genelde o güne kadar hep evde babaannem ile kalırdım. keşke o gün de gitmeseydim. neyse. düğüne geldik ve beni ortaya saldılar. herkes elektrik çarpar gibi hareketler ediyor ve bir anlam veremiyordum. sonradan öğrendim ki bunun adı " dans " mış. tam ben de titremeye başlayıp ortama uyum sağlarken, ilerden 2-3 abi benı yanına çağırdı. gittim yanlarına. "ne yapiyon len. kuş kalkıyor mu len. oğuzhan 150 milyon len " derken bu tanışma safhası bitti. bana karşıdaki bir kızı göstererek abicim şu kız var ya karşıda git onun eteğini kaldır sana şu kadar para diyerek, kanıma girdi mk zencefil suratlı pezevenkleri. parayı aldım ve yola koyuldum. bir köşeye pustum. kız arkasını dönecek ki eteği kaldırayım. en sonunda kız arkasını döndü. yavaş yavaş avına yaklaşan aslan misali o kalçaya yakınlaştım. ve artık tam olarak burnumun ucundaydı. abartmıyorum o kadar büyük bir kalçası vardı ki kızın, üzerime otursa sadece ayakkabılarım gözükürdü. o an tüm cesaretimi toplayıp o eteği kaldırdım. herkes " aaaaaaaa " şeklinde bir koro halinde üzerime doğru gelmeye başladı. hiç arkamı dönmeden kaçıyordum. ta ki ayağım bir sandalyeye takılana kadar o an masanın uzerindeki çay yüz üstü yere düşen benim kalçama döküldü hepsi. sanki ilahi bi adalet başkasının götü ile uğraşırsan senin göt elden gider mesajı vermişti. sonuç mu ? 1 ay yüz üstü yatarak ve götüm dışarda gece parıldayan ay misali gelen misafirleri karşıladım.

fakir çocuğun avuntusudur, şeffaf market poşetinin ucuna ip bağlardık da koşup ona uçurtma gibi uçurtmaya çalışırdık. biz yine onu yapmıştık, mahalledeki çocuklarla. rüzgarda o gün baya bir kuvvetliymiş. 3-4 metre uzunluğunda beton bir yükseklik var, orada o fakirlik icadı uçurtmaları uçuruyoruz. ben bir baktım, 5-10 cm havalanıyorum. dedim ulan uçuyorum! sonra bu 10 santimle kalmadı, rüzgar estikçe poşetin içi havayla doldu, bu beni bir kaldırdı; ben havalandım ve güm 4 metreden toprağın içine iniş yaptım. annemin kulağımdan toprak ayıkladığını hatırlıyorum.

mahalle de top oynuyoruz, mahalle de biraz eğimli duvara da tebesirle kale çizdik çocukluk aklı işte, aşağı geçip orta yapıyoruz sırayla. her neyse ben geçtim orta açıyorum kenar da da otobüs var ulan ortayı bir açtım sol dikiz aynasına çarpıp ayna yere kapaklandı, 3 veya 4 kişi herkesin evine girmesi 1 dakikayı bulamamıştı. tabi ondan sonra komşu geldi oğlunuz otobüsün camını kırmış diye.

mahallede terlik fırlatmaca oynuyorduk. kim terliğini ayağıyla en uzağa fırlatacak diye yarış yapıyorduk. sen terlik gel özgürlüğünü ilan et göklere uç komşunun balkonuna düş. neyse komşunun ziline bastık. teyze terlik kaçtı balkona ativer dedik. haklı olarak yavrum top kaçsa hadi neyse de terlik nedir alla alla diye atar yaptı.

1. sınıftaydım okumayı yeni sökmüştük sınıfça, arada hoca dolabın kilidini açıp bi kitap alıp okumamızı isterdi. haftalar geçti böyle herkes ikinci, üçüncü, dördüncü kitabına geçerken ben hala ilkindeydim. zira nasıl bir mallıksa aldığım kitabın sayfasını katlayıp bidahaki sefere devam edebileceğimi düşünememişim her aldığımda aynı kitaba en baştan başlıyodum. hoca gelip neden haftalardır aynı şeyi okuduğumu sorunca ''bitmiyoki'' dedim ''e katla devam edersin'' dedi. o an kafamın içinde rönesanslar reformlar yaşanmaya başladı anladımki ben harbiden gerizekalıyım.

pamuk şekerci amca vardı, bir de pamuk şekeri yapma makinesi vardı. hiç unutmam her pazar saat 16.00-16.30 arasında geliyordu ve bütün haftaiçi pamuk şekeri almak için para biriktiriyordum.

ana sınıfında annem bana ten rengine benzer kalın bir külotlu çorap giydirmişti harun diye bir çocuk vardı sınıfta bana dedi ki sen çıplak gelmişsom ben de hayır dedim ısrarla evet dedi dalga geçti ben de çocuğu dövdüm ağzı burnu kanamıştı akşam da annesi şikayete gelmişti. pişman değilim haketmişti..

her cuma bu elle döndürülen dönme dolap gelirdi mahalleye çok severdim 5 dakikası beş (5) liraydı her zaman binemezdim zaten toplam iki (2) kere falan binmişimdir sonra birgün gelmeyi bıraktı ve ben de büyüdüğümü farkettim o günden sonra binemedim keşke şimdi görsem de binsem.